Odysseus D. Nikou
LAWYER
ASKLIPIOU STR. 35
ΚΟLΟΝΑΚΙ-10680
ATHENS-GREECE
TELEFAX TRANSMISSION
DATE 03.04.2008
TO Νομαρχία Φθιώτιδος
TELEFAX NO.2231021296
C/O Υγειονομικές υπηρεσίες
SENDER Ο. Νίκου
OUR TEL. NUMBERS 0030-210-3634178 FAX 0030-210-3634178 a.c.
6977-410100(mobile)
Ε.mail onikou@gmail.com
TOTAL NUMBER OF PAGES INCLUDING THIS PAGE ( 2 )
IF ALL THE PAGES ARE NOT RECEIVED, PLEASE NOTIFY US IMMEDIATELY
Προς
Την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φθιώτιδος
Υγειονομικές Υπηρεσίες
Αξιότιμοι κύριοι,
Σε συνέχεια, σχετικής μας αλληλογραφίας, περί τα τέλη του 2004 και μετά από την άμεση ανταπόκρισή Σας, επανέρχομαι για να Σας ενημερώσω, ότι εκ νέου την 16 Μαρτίου 2008, προέβην σε έλεγχο της ποιότητας του πόσιμου νερού δυκτίου, του Δήμου Δαφνουσίων Φθιώτιδος, με δείγματα, τα οποία συνελέγησαν σε επτά αποστειρωμένους ουροσυλέκτες και μεταφέρθηκαν για εξέταση με φορητό ψυγείο στην Αθήνα, αφού προηγουμένως αποστειρώθηκε με πύρωση και η βρύση, εκ της οποίας ελήφθησαν τα δείγματα, εντός του περιβόλου της οικίας μου στις Λιβανάτες Φθιώτιδος.
Τα αποτελέσματα, είναι ανησυχητικά, και παρακαλώ, όπως αρμοδίως ελέγξετε την εγκυρότητά τους, καθότι, εντός του χώρου μου το νερό του δυκτίου του Δήμου, φέρεται κατά ISO 9308-1:2000 να εμπεριέχει ολικά κολοβακτηριοειδή/100 ml 50, ενώ Esherichia coli (κολοβακτηρίδιο)/100 ml 30, κατά ISO 7899-2:2000, εντερόκοκκοι/100 ml 2 (για αριθμούς μικροοργανισμών <4, η πιστότητα του αποτελέσματος είναι πολύ χαμηλή και το αποτέλεσμα θα πρέπει να εκληφθεί ως παρουσία των μικροοργανισμών (ISO 8199:2005)) και σύμφωνα με ΦΕΚ 892/Β΄/11.07.2001 Clostridium perfingens 1 (ομοίως σύμφωνα με ISO 8199:2005, ως ανωτέρω.
Το αυτό χρονικό διάστημα, πληροφορήθηκα από πελάτες μου και συγχωριανούς μου ότι υπήρξαν εκτεταμένα κρούσματα γαστρεντερίτιδας, στην περιοχή μας.
Επειδή το παραπάνω δείγμα δεν είναι σύμφωνο με την ΚΥΑ Υ2/2600/2001 (ΦΕΚ 892/Β΄/11.07.2001) που αφορά την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης (π.χ. για πόσιμο, παρασκευή τροφίμων, πλύσιμο και για όποια χρήση όπου το νερό μπορεί να έρθει σε άμεση ή έμμεση επαφή με τον άνθρωπο όσον αφορά τις παραμέτρους ολικά κολοβακτηριοειδή, Escherichia coli και Clostridium perfringens και υφίσταται υποψία συνολικότερης μόλυνσης, ακόμη και του υδροφόρου ορίζοντα.
Επειδή, ως ενθυμείστε και στο παρελθόν, η ύπαρξη μικροοργανισμών, που προέκυψε από την μικροβιολογική ανάλυση, τόσο εις τη γεώτρηση μου στον κάμπο, όσο και στο νερό που τροφοδοτεί την οικία μου, αποδείχθηκε από την άμεση έρευνα και ανταπόκριση στο τότε αίτημά μου, Σας παρακαλώ να ερευνήσετε εκ νέου το θέμα προκειμένου να διερευνηθεί εκ νέου το αβάσιμο και συγκυριακό του θέματος ή το βάσιμο της ανησυχίας μου (επιβάρυνση του υδροφόρου ορίζοντα).
Με την βεβαιότητα ότι κατανοείτε την (υπερβολική ίσως) ευαισθησία μου για την δημόσια υγεία και πρόθυμος για οποιαδήποτε διευκρίνηση ή σχετική βοήθεια.
Με εκτίμηση
Ο. Νίκου
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Αναφορά και κλείσιμο χωματερής στο Δήμο Δαφνουσίων
ΑΝΑΦΟΡΑ
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
1. Περί τον μήνα Απρίλιο του έτους 2007, βαριά σκαπτικά μηχανήματα, κατά δήλωσή τους, κατ’ εντολή και για λογαριασμό του Δήμου Δαφνουσίων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Φθιώτιδος, προέβησαν σε εκσκαφή ιδιωτικού χώρου, αγνώστου ιδιοκτήτη, στη Θέση Παναγιά (πλησίον του Ι. Ναού Ζωοδόχου Πηγής) σε γειτνιάζουσα με δάσος περιοχή στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λιβανατών του προηγουμένου Δήμου, της Διοικητικής περιφέρειας Λοκρίδος του Νομού Φθιώτιδος (Στερεά Ελλάδα).
Η εκσκαφή αυτή έγινε με σκοπό τη λειτουργία εκεί παράνομης χωματερής, (ήτοι μη νομίμως αδειοδοτημένου Χώρου Απόθεσης Λυμάτων- και σε κάθε περίπτωση όχι ΧΥΤΑ-) προς απόθεση των πάσης φύσεως αποβλήτων του Δήμου Δαφνουσίων, χωρίς οποιοδήποτε προηγούμενο διαχωρισμό.
2. Άμεσα κινητοποιήθηκαν δημότες και ιδιοκτήτες κοντινών ακινήτων με αναφορές τους στον Κο Εισσαγγελέα Πλημμελειοδικών Λαμίας, προκειμένου να ελέγξει το σύννομο της πράξης ως προς το εθνικό και κοινοτικό Δίκαιο.
Να σημειωθεί, ότι το σημείο εκσκαφής ευρίσκεται ύπερθεν ρέματος, μεγίστου περιβαλλοντικού κάλλους, το οποίο και λειτουργεί, σε περιοχή δασική και εγγύτερα των 300 μέτρων από δάσος (μόλις 10-15μ), σε απόσταση 400 μέτρων από Δημόσιο Κτήριο (Εκκλησία),ως και 750 μέτρα από την εγγύτερη κατοικία.
3. Μετά από την κινητοποίηση αυτή των κατοίκων, οι εργασίες προσωρινά σταμάτησαν, καθότι, η διανοιχθείσα χωματερή, κατασκευάστηκε, σε ιδιωτικό χώρο, άνευ αδείας, χωρίς περιβαλλοντική μελέτη, χωρίς την απαιτούμενη άδεια από την Πυροσβεστική Υπηρεσία ή την έγκριση του αρμοδίου δασαρχείου.
Όμως τρεις μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2007, παρά τη ρητή απαγόρευση του νόμου για λειτουργία νέων χωματερών, παρά τις γνωστές επιπτώσεις από την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας και εν συνεχεία των πυρκαγιών σε όλη την Ελληνική επικράτεια, ενάντια στα οριζόμενα στην Ελληνική και κυρίως την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και Νομολογία, ο Δήμος Δαφνουσίων, πρωτοστατούντος, του Δημάρχου Κου Ανέστη Μαυροϊδή άρχισε να λειτουργεί την παράνομη αυτή χωματερή κανονικά, της οποίας η λειτουργία συνεχίζεται αδιαλείπτως έως σήμερα.
4. Την 26.07.2007, απευθυνθήκαμε με σχετική αίτηση στον Δήμο, ζητώντας να μας γνωρίσει το νομικό καθεστώς λειτουργίας της νέας χωματερής, τις διοικητικές πράξεις που προηγήθηκαν της κατασκευής και λειτουργίας της, όπως αποφάσεις του Δήμου, άδειες εργασιών κατασκευής, περιβαλλοντικές και τεχνικές μελέτες, περιγραφή του είδους της χωματερής, συνηγορία των συναρμοδίων οργάνων του δασαρχείου και της πυροσβεστικής. Ο Δήμος έως σήμερα αποφεύγει να απαντήσει, καθότι προδήλως η λειτουργία της χωματερής αυτής είναι παράνομη.
5. Να σημειωθεί, ότι πλέον της παρανόμου λειτουργίας της χωματερής αυτής κατά το νομικό και διοικητικό αυτής σκέλος, οι ενδεχόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μηδέ του κινδύνου της υγείας των κατοίκων, εξαιρουμένης, είναι ανυπολόγιστες, καθότι, ο χώρος της χωματερής, ευρίσκεται σε σημείο μεγαλύτερου υψομέτρου από το υδραγωγείο του Δήμου και σε υψηλότερο σημείο από έτερους δύο οικισμούς, οι οποίοι αντλούν πόσιμο νερό από την περιοχή. Όπως προκύπτει και από επίσημα κρατικά έγγραφα τα οποία θα Σας αποστείλω ταχυδρομικώς, σε έρευνα που είχε γίνει για την ποιότητα του ύδατος του Δήμου το 2005, αυτό ευρέθη μικροβιολογικώς ακατάλληλο προς πόση, ενδεχομένως από παράνομη ρήψη λυμάτων και στερεών αποβλήτων από ιδιώτες, στην ίδια περιοχή κατασκευής της νέας χωματερής.
6. Βάσει λοιπόν των ανωτέρω επικαλούμαστε ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την παραβίαση των ακόλουθων διατάξεων του Κοινοτικού Δικαίου:
Α) άρθρα 7,8,9 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ, δεδομένου του ότι οι εργασίες εναπόθεσης αποβλήτων επί του εδάφους (βλέπε παράρτημα ΙΙΑ κωδικός D1 της ίδιας οδηγίας) που διενεργούνται από τον Δήμο Δαφνουσίων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στα παραπάνω άρθρα,
Β) άρθρο 3 της οδηγίας 90/313/ΕΟΚ, δεδομένου του ότι ο Δήμος Δαφνουσίων δεν απάντησε στην επισήμως κατατεθείσα και πρωτοκοληθείσα αίτηση μας, με την οποία ζητήσαμε πληροφορίες σχετικά με το σύννομο της επιλογής και λειτουργίας της νέας χωματερής.
7. Για τους παραπάνω λόγους ζητούμε από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:
Α) Να αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αίτημα σχετικά με την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και την παροχή πληροφοριών αναφορικά με το αν η εν λόγω περίπτωση αντίκειται στη κείμενη κοινοτική νομοθεσία, όπως εμείς υποστηρίζουμε,
Β) Να πραγματοποιηθεί διερευνητική αποστολή στην εν λόγω χωματερή του Δήμου Δαφνουσίων.
Οδυσσέας Δ. Νίκου
Δικηγόρος Αθηνών
(Α.Μ. Δ.Σ.Α. 17005)
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
1. Περί τον μήνα Απρίλιο του έτους 2007, βαριά σκαπτικά μηχανήματα, κατά δήλωσή τους, κατ’ εντολή και για λογαριασμό του Δήμου Δαφνουσίων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Φθιώτιδος, προέβησαν σε εκσκαφή ιδιωτικού χώρου, αγνώστου ιδιοκτήτη, στη Θέση Παναγιά (πλησίον του Ι. Ναού Ζωοδόχου Πηγής) σε γειτνιάζουσα με δάσος περιοχή στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λιβανατών του προηγουμένου Δήμου, της Διοικητικής περιφέρειας Λοκρίδος του Νομού Φθιώτιδος (Στερεά Ελλάδα).
Η εκσκαφή αυτή έγινε με σκοπό τη λειτουργία εκεί παράνομης χωματερής, (ήτοι μη νομίμως αδειοδοτημένου Χώρου Απόθεσης Λυμάτων- και σε κάθε περίπτωση όχι ΧΥΤΑ-) προς απόθεση των πάσης φύσεως αποβλήτων του Δήμου Δαφνουσίων, χωρίς οποιοδήποτε προηγούμενο διαχωρισμό.
2. Άμεσα κινητοποιήθηκαν δημότες και ιδιοκτήτες κοντινών ακινήτων με αναφορές τους στον Κο Εισσαγγελέα Πλημμελειοδικών Λαμίας, προκειμένου να ελέγξει το σύννομο της πράξης ως προς το εθνικό και κοινοτικό Δίκαιο.
Να σημειωθεί, ότι το σημείο εκσκαφής ευρίσκεται ύπερθεν ρέματος, μεγίστου περιβαλλοντικού κάλλους, το οποίο και λειτουργεί, σε περιοχή δασική και εγγύτερα των 300 μέτρων από δάσος (μόλις 10-15μ), σε απόσταση 400 μέτρων από Δημόσιο Κτήριο (Εκκλησία),ως και 750 μέτρα από την εγγύτερη κατοικία.
3. Μετά από την κινητοποίηση αυτή των κατοίκων, οι εργασίες προσωρινά σταμάτησαν, καθότι, η διανοιχθείσα χωματερή, κατασκευάστηκε, σε ιδιωτικό χώρο, άνευ αδείας, χωρίς περιβαλλοντική μελέτη, χωρίς την απαιτούμενη άδεια από την Πυροσβεστική Υπηρεσία ή την έγκριση του αρμοδίου δασαρχείου.
Όμως τρεις μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2007, παρά τη ρητή απαγόρευση του νόμου για λειτουργία νέων χωματερών, παρά τις γνωστές επιπτώσεις από την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας και εν συνεχεία των πυρκαγιών σε όλη την Ελληνική επικράτεια, ενάντια στα οριζόμενα στην Ελληνική και κυρίως την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και Νομολογία, ο Δήμος Δαφνουσίων, πρωτοστατούντος, του Δημάρχου Κου Ανέστη Μαυροϊδή άρχισε να λειτουργεί την παράνομη αυτή χωματερή κανονικά, της οποίας η λειτουργία συνεχίζεται αδιαλείπτως έως σήμερα.
4. Την 26.07.2007, απευθυνθήκαμε με σχετική αίτηση στον Δήμο, ζητώντας να μας γνωρίσει το νομικό καθεστώς λειτουργίας της νέας χωματερής, τις διοικητικές πράξεις που προηγήθηκαν της κατασκευής και λειτουργίας της, όπως αποφάσεις του Δήμου, άδειες εργασιών κατασκευής, περιβαλλοντικές και τεχνικές μελέτες, περιγραφή του είδους της χωματερής, συνηγορία των συναρμοδίων οργάνων του δασαρχείου και της πυροσβεστικής. Ο Δήμος έως σήμερα αποφεύγει να απαντήσει, καθότι προδήλως η λειτουργία της χωματερής αυτής είναι παράνομη.
5. Να σημειωθεί, ότι πλέον της παρανόμου λειτουργίας της χωματερής αυτής κατά το νομικό και διοικητικό αυτής σκέλος, οι ενδεχόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μηδέ του κινδύνου της υγείας των κατοίκων, εξαιρουμένης, είναι ανυπολόγιστες, καθότι, ο χώρος της χωματερής, ευρίσκεται σε σημείο μεγαλύτερου υψομέτρου από το υδραγωγείο του Δήμου και σε υψηλότερο σημείο από έτερους δύο οικισμούς, οι οποίοι αντλούν πόσιμο νερό από την περιοχή. Όπως προκύπτει και από επίσημα κρατικά έγγραφα τα οποία θα Σας αποστείλω ταχυδρομικώς, σε έρευνα που είχε γίνει για την ποιότητα του ύδατος του Δήμου το 2005, αυτό ευρέθη μικροβιολογικώς ακατάλληλο προς πόση, ενδεχομένως από παράνομη ρήψη λυμάτων και στερεών αποβλήτων από ιδιώτες, στην ίδια περιοχή κατασκευής της νέας χωματερής.
6. Βάσει λοιπόν των ανωτέρω επικαλούμαστε ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την παραβίαση των ακόλουθων διατάξεων του Κοινοτικού Δικαίου:
Α) άρθρα 7,8,9 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ, δεδομένου του ότι οι εργασίες εναπόθεσης αποβλήτων επί του εδάφους (βλέπε παράρτημα ΙΙΑ κωδικός D1 της ίδιας οδηγίας) που διενεργούνται από τον Δήμο Δαφνουσίων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στα παραπάνω άρθρα,
Β) άρθρο 3 της οδηγίας 90/313/ΕΟΚ, δεδομένου του ότι ο Δήμος Δαφνουσίων δεν απάντησε στην επισήμως κατατεθείσα και πρωτοκοληθείσα αίτηση μας, με την οποία ζητήσαμε πληροφορίες σχετικά με το σύννομο της επιλογής και λειτουργίας της νέας χωματερής.
7. Για τους παραπάνω λόγους ζητούμε από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:
Α) Να αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αίτημα σχετικά με την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και την παροχή πληροφοριών αναφορικά με το αν η εν λόγω περίπτωση αντίκειται στη κείμενη κοινοτική νομοθεσία, όπως εμείς υποστηρίζουμε,
Β) Να πραγματοποιηθεί διερευνητική αποστολή στην εν λόγω χωματερή του Δήμου Δαφνουσίων.
Οδυσσέας Δ. Νίκου
Δικηγόρος Αθηνών
(Α.Μ. Δ.Σ.Α. 17005)
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Επιστολή στον κ. Υπουργό Εσωτερικών 12/2008
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Ο. ΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ
ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 35 ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΑΘΗΝΑ – 10680
ΤΗΛ.& FAX. 210-3634178
Mobile 6977410100 6945359526 6944938836
Email onikou@gmail.com onikou@dsa.gr
Πρός
Τον Αξιότιμο Υπουργό Εσωτερικών κ΄Δημοσίας Τάξεως
Καθηγητή κ. Προκόπιο Παυλόπουλο
Κε Καθηγητά,
Με θερμές ευχαριστίες για την βοήθειά Σας και την άμεση συνδρομή Σας, για το θέμα του κλεισίματος της παράνομης χωματερής στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος, ενόψει και των τελευταίων γεγονότων, Σας αποστέλλω κάποια αποσπάσματα, από την παρουσίαση του πλάνου Διδακτορικής μου Διατριβής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρίν δέκα πέντε χρόνια.
Τότε, έχοντας συζητήσει το θέμα της αναγκαιότητας, θεσπίσεως ειδικών ποινικών νόμων, για τη χρήση των όπλων, από τη δημόσια δύναμη, ενταγμένων όμως στο σύμλεγμα του διοικητικού δικαίου και όχι του ποινικού, είχα εισπράξει αντίδραση από επιστημονικούς κύκλους και αδιαφορία από την ηγεσία της αστυνομίας με την οποία είχα κάνει συζητήσεις, σχετικά.
Όμως, η ύπαρξη συγκεκριμένων, ανα περίπτωση διατάξεων, για τη χρήση των όπλων, ποινικού χαρακτήρα, εντεταγμέων στο διοικητικό δίκαιο, αποκλείει πολιτικές εκμεταλεύσεις μεμονομέων περιστατικών, ελέγχει αποκλειστικά και μόνο τη συμόρφωση του οργάνου στους κανονισμούς λειτουργίας του και δεν θέτει στον ίδιο παρανομαστή, την έννομη τάξη με τον παραβάτη κοινωνό.
Σε κάθε περίπτωση, στο εξωτερικό υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, όπως η απαγόρευση χρήσης όπλου σε άτομο ηλικίας, κάτω των 14 ετών (απόλυτη), αλλά έχει ήδη γίνει και επιστημονική συζήτηση, για την μόνιμη παρουσία, δικαστικού εκπροσώπου στα αστυνομικά τμήματα, «κομισάριου», ο οποίος αναλαμβάνει και την ευθύνη, για χρήση όπλων και δίνει τις σχετικές οδηγίες, ανά περίπτωση.
Τα παρακάτω αποσπάσματα, είναι από κείμενο του 1994 και έκτοτε δεν έχει γίνει νομική ενημέρωση.
Σας εύχομαι χρόνια πολλά και πάλι ευχαριστώ για τη συνδρομή Σας στην υπόθεση της χωματερής.
Αθήνα 29.12.2008
Ο. Νίκου
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ο. ΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ
ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 35 ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΑΘΗΝΑ – 10680
ΤΗΛ.& FAX. 210-3634178
Mobile 6977410100 6945359526 6944938836
Email onikou@gmail.com onikou@dsa.gr
Πρός
Τον Αξιότιμο Υπουργό Εσωτερικών κ΄Δημοσίας Τάξεως
Καθηγητή κ. Προκόπιο Παυλόπουλο
Κε Καθηγητά,
Με θερμές ευχαριστίες για την βοήθειά Σας και την άμεση συνδρομή Σας, για το θέμα του κλεισίματος της παράνομης χωματερής στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος, ενόψει και των τελευταίων γεγονότων, Σας αποστέλλω κάποια αποσπάσματα, από την παρουσίαση του πλάνου Διδακτορικής μου Διατριβής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρίν δέκα πέντε χρόνια.
Τότε, έχοντας συζητήσει το θέμα της αναγκαιότητας, θεσπίσεως ειδικών ποινικών νόμων, για τη χρήση των όπλων, από τη δημόσια δύναμη, ενταγμένων όμως στο σύμλεγμα του διοικητικού δικαίου και όχι του ποινικού, είχα εισπράξει αντίδραση από επιστημονικούς κύκλους και αδιαφορία από την ηγεσία της αστυνομίας με την οποία είχα κάνει συζητήσεις, σχετικά.
Όμως, η ύπαρξη συγκεκριμένων, ανα περίπτωση διατάξεων, για τη χρήση των όπλων, ποινικού χαρακτήρα, εντεταγμέων στο διοικητικό δίκαιο, αποκλείει πολιτικές εκμεταλεύσεις μεμονομέων περιστατικών, ελέγχει αποκλειστικά και μόνο τη συμόρφωση του οργάνου στους κανονισμούς λειτουργίας του και δεν θέτει στον ίδιο παρανομαστή, την έννομη τάξη με τον παραβάτη κοινωνό.
Σε κάθε περίπτωση, στο εξωτερικό υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, όπως η απαγόρευση χρήσης όπλου σε άτομο ηλικίας, κάτω των 14 ετών (απόλυτη), αλλά έχει ήδη γίνει και επιστημονική συζήτηση, για την μόνιμη παρουσία, δικαστικού εκπροσώπου στα αστυνομικά τμήματα, «κομισάριου», ο οποίος αναλαμβάνει και την ευθύνη, για χρήση όπλων και δίνει τις σχετικές οδηγίες, ανά περίπτωση.
Τα παρακάτω αποσπάσματα, είναι από κείμενο του 1994 και έκτοτε δεν έχει γίνει νομική ενημέρωση.
Σας εύχομαι χρόνια πολλά και πάλι ευχαριστώ για τη συνδρομή Σας στην υπόθεση της χωματερής.
Αθήνα 29.12.2008
Ο. Νίκου
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Απαντητική επιστολή στη Διεθνή Αμνηστεία
Αγαπητέ Κε Πήλιουρη
Κατ’ εξουσιοδότηση του Κου Σταύρου Βιτάλη, εκπροσώπου τύπου της «Δημοκρατικής Αναγέννησης», καθότι τα ερωτήματα που μας θέτετε αφορούν το αντικείμενό μου, Σας γνωρίζω τα ακόλουθα, κατά αριθμητική σειρά των τιθεμένων ερωτημάτων:
1. Αναφορικά με θέματα αστυνομικής βίας και καταχρήσεως εξουσίας, θέμα οιονεί επίκαιρο, αλλά και προσφάτως ανακαινισθέν εξαιτίας του άδικου χαμού του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Σας παραπέμπω σε προσωπική μου επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών, για το θέμα αυτό, η οποία ανευρίσκεται στη διεύθυνση http://onikou.blogspot.com . Η δυνατότητα και το δικαίωμα άσκησης υλικής βίας κε Πήλιουρη, από πλευράς της Δημόσιας Δύναμης, είναι το θέμα της Διατριβής μου στο Ποινικό Δίκαιο και κατά καιρούς, τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, όσο και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ εις μάτην είχα θέσει τους προβληματισμούς μου. Για να μην Σας κουράζω και στη διάθεσή Σας για περαιτέρω διευκρινίσεις, η πρόταση είναι ότι απαγορεύεται χρήση πυροβόλων όπλων σε άτομα ηλικίας κάτω των δεκατεσσάρων ετών. Διαχωρίζονται πλήρως τα σώματα της Δημόσιας Δύναμης με ειδικό εσωτερικό ποινικό Δίκαιο, υπό μορφή ειδικού ποινικού νόμου, ανάλογα με την έκταση της δυνατότητάς τους προς άσκηση υλικής βίας. Αυτό πρέπει να γίνει παράλληλα με τη δημιουργία ανεξαρτήτων και μη εχόντων μεταξύ τους ουδεμία σχέση, οργάνων Δημόσιας Δύναμης. Ετσι, δικαίωμα χρήσης και κατοχής πυροβόλων όπλων, μπορεί να έχει μόνο η δίωξη και η αντιτρομοκρατική, όπως ακόμη και οι ειδικοί φρουροί και οι συνοριοφύλακες. Όχι η δύναμη καταστολής διαδηλώσεων, όχι τελωνειακοί, όχι λιμενικοί, παρά μόνο ειδικές δυνάμεις κρούσης σε αυτή, όχι αστυνομικοί που επιτελούν γραφική δουλειά σε τμήματα, όχι τροχονόμοι κ.ο.κ.. Σε όλες δε τις πιο πάνω περιπτώσεις, προτείνεται, η υποχρεωτική τοποθέτηση στη δύναμη η οποία θα δικαιούται να προβεί σε άσκηση κρατικής βίας με υλικό καταναγκασμό (όπλα, απειλή χρήσης τους), δικαστικού λειτουργού (κομισάριου), ο οποίος θα δίνει έγκριση για τη χρήση υλικής βίας και θα αναλαμβάνει και την σχετική ευθύνη. Όμως Κε Πήλιουρη, το πρόβλημα δεν είναι μονοσήμαντο. Υπάρχει και η πλευρά των οργάνων της δημόσιας δύναμης. Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό καθεστώς και κατά τα παραπάνω, πέραν της γενικής και όχι ειδικής εκπαιδεύσεως, το δικαίωμά τους (χρήση όπλων) προσδιορίζεται από τις γενικές αρχές του ποινικού δικαίου, με νομιμοποίηση, ως προς το δικαίωμα. Αυτό είναι σημαντικό λάθος, διότι δεν καθορίζονται οι προϋποθέσεις της χρήσης, απλά αναφέρεται η έννοια της άμυνας και αυτής της καταστάσεως ανάγκης. Όμως κατά τον ίδιο ποινικό κώδικα δεν χωρεί κατάσταση ανάγκης σε πρόσωπα που έχουν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ( Μελίστας-Καλτεζάς). Βλέπετε, ότι το ισχύον σύστημα είναι τραγελαφικό και ως μη έδει ισοζυγίζει την δημόσια τάξη με τον παραβάτη κοινωνό. Ενώ η πρώτη και fiscus ασκεί και το όργανο δεν πράττει για τον εαυτό του, αλλά η δυνατότητά του για υλική βία (όπλο) είναι για προστασία της έννομης τάξης και όχι του εαυτού του. Άρα και τα όργανα είναι σε δεινή θέση και είναι βέβαιον, ότι η αντίληψη αυτή περί προσωπικής άμυνας θα μας φέρει και στο μέλλον αντιμέτωπους με ανάλογα θλιβερά περιστατικά. Πρέπει λοιπόν κατά τα ανωτέρω, να περιγραφεί αναλυτικά και να γίνεται μόνο κατόπιν δικαστικής εντολής η χρήση υλικής βίας και μόνο από τα τμήματα της δημόσιας δύναμης που θα το δικαιούνται.
2. Ξεκινώντας από το τέλος του ερωτήματός Σας, φυσικά γνωρίζεται ότι στο Ποινικό Δίκαιο, στο οποίο υπάγονται οι πάντες, υφίσταται η αρχή της Δίκαιης Δίκης. Ομοίως και το Σύνταγμα προβλέπει ότι κανένας δεν διώκεται για την υπέρ της ελευθερίας δράση του.
Η προσφυγική ιδιότητα, προφανώς διαχωρίζεται από την έννοια του οικονομικού μετανάστη. Εάν λοιπόν δεν ομιλούμε για οικονομικούς μετανάστες, όπου εκεί η αντιμετώπιση οφείλει να είναι διαφορετική (ποσόστωση), οι πρόσφυγες, φυσικά και δικαιούνται μέσα σε μία διαδικασία δωρεάν ερμηνείας και νομικής βοήθειας. Μερικά πράγματα στην Ελλάδα, υφίστανται νομικά, αλλά δεν εφαρμόζονται (ευεργέτημα πενίας στην πολιτική δική με δυνατότητα επέκτασης στη διοικητική διαφορά-δικαίωμα υπεράσπισης στην ποινική). Ένα προτεινόμενο νομοθετικό μέτρο θα ήταν η σύσταση δευτεροβαθμίου επιτροπής, με τη συμμετοχή της διεθνούς αμνηστείας, η οποία κατά περίπτωση θα εισηγείτο τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα δικαιολογούσαν την προσφυγική ιδιότητα του αιτούντος. Αναφορικά τώρα με το άμεσον, αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με προσφυγικούς ξενώνες στους οποίους θα φιλοξενούνταν έως της εκδικάσεως οι πρόσφυγες και όχι βέβαια στα αστυνομικά τμήματα.
3. Η λύση στο πρόβλημα είναι ιδιαίτερα απλή. Όταν υπάρχουν χιλιάδες ελληνικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν επειδή δεν εξασφάλισαν ούτε ένα πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού. Όταν ο κάθε λαθρομετανάστης, για την επιτήρησή του ή την κράτησή του ή την φυλάκισή του κοστίζει συνολικά εξαιρετικά χρήματα στο δημόσιο, πιστεύω ότι για όλους συμφέρον σωστό ανθρωπίνως και πρόσφορο θα ήταν η επιδοτούμενη παραμονή τους σε αυτές τις επιχειρήσεις, όπου θα διαβίωναν ως άνθρωποι, θα διασπείρονταν και δεν θα παρουσίαζαν παραβατική συμπεριφορά. Εκεί θα μπορούσαν να ελεγχθούν να καταγραφούν και να βοηθηθούν.
4. Με αντίστοιχες υπηρεσίες στα παραπάνω κέντρα υποδοχής, ενώ η επικύρωση οφείλει να γίνει με την επιφύλαξη των άρθρων του Συντάγματος.
5. Χωρίς επιφύλαξη, ναί σε όλα τα σκέλη της ερώτησης, καθότι αυτή καθ’ εαυτή η λέξη τράφικινγκ δεν αφορά το αδίκημα της πορνείας, ώστε να εμπλέκεται η έννοια του θύματος με τον παραβάτη κοινωνό αναλόγως.
6. Η Ελλάδα είναι ένα ευνομούμενο κράτος, με Σύνταγμα και νόμους. Η υπαγωγή σε αυτά των πολιτών της είναι οιονεί σύμβαση προσχωρήσεως. Σε κάθε όμως σύμβαση, υπάρχει και η δυνατότητα καταγγελίας. Έτσι και για τους αντιρρησίες συνείδησης θα μπορούσε να υπάρξει η δυνατότητα εγκατάλειψης της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη, χωρίς βέβαια συνέπειες τιμωρητικού χαρακτήρα, ούτε περιουσιακή βλάβη. Άλλως η εναλλακτική θητεία σε αυτούς που δεν θα επέλεγαν το προηγούμενο, δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά ισότιμης προσφοράς προς το κράτος, αλλά κατ’ αναλογία πάντα με την προσφορά εκείνων που κάνουν κανονικά τη θητεία τους. Έτσι θα πρέπει να αναλογίζεται η προσφορά προς την πατρίδα, αυτού που κάνει θητεία στα σύνορα, με αυτόν που κάθεται σε ένα γραφείο στην πόλη. Σε κάθε περίπτωση βασικής εκπαίδευσης πρέπει να τυγχάνουν όλοι, καθότι σε εμπόλεμη κατάσταση, αναστέλλονται οι ατομικές ελευθερίες, οι οποίες μπορούν να υφίστανται σε καιρό ειρήνης, κατά τον ίδιο τρόπο που κάμπτεται οι άρνηση των μαρτύρων του Ιεχωβά, όταν υπάρχει κίνδυνος ζωής ανηλίκου, σχετικά με την μετάγγιση.
7. Στην έννοια εργαζόμενος, κατά το εργατικό δίκαιο, δεν υπάρχουν διακρίσεις, Οι νόμιμοι μετανάστες, οφείλουν να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες. Ναι στην επικύρωση της συμβάσεως του ΟΗΕ και των οικογενειών τους που καταγράφηκαν, ως μετανάστες στην Ελλάδα, ή γεννήθηκαν στη χώρα μας.
8. Οι Ρομά, όπως και άλλες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, είναι έλληνες πολίτες και δέν έχουν διαφορετική μεταχείριση από όλους τους άλλους έλληνες. Σε περιπτώσεις ένδειας και όχι συνεπεία παράδοσης, πρέπει να διασφαλίζεται, όπως και σε άλλες ομάδες (μετανάστες, άπορους κ.λ.π), στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση. Κατά τα λοιπά ισχύουν ότι για όλους τους άλλους πολίτες, με τη μόνη διαφοροποίηση, ότι ουδεμία έξωση εκτελείται, εάν η πολιτεία προηγουμένως δεν έχει μεριμνήσει για τη μεταστέγαση και την υποδοχή τους αλλού, τη μόρφωση και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
9. Αναφορικά με τα όπλα διασποράς, η Ελλάδα, οφείλει να μεριμνήσει για την απόσυρσή τους σύμφωνα με τη σύμβαση του Όσλο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την εφαρμογή της συνθήκης από τους γείτονες, ή αντ’ αυτού εξασφαλίζοντας την προμήθεια έξυπνων οπλικών συστημάτων προς αντικατάσταση των όπλων διασποράς.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Οδυσσέας Νίκου
Επικεφαλής Νομικού Τμήματος
του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Σεπτέμβριος 2009
Κατ’ εξουσιοδότηση του Κου Σταύρου Βιτάλη, εκπροσώπου τύπου της «Δημοκρατικής Αναγέννησης», καθότι τα ερωτήματα που μας θέτετε αφορούν το αντικείμενό μου, Σας γνωρίζω τα ακόλουθα, κατά αριθμητική σειρά των τιθεμένων ερωτημάτων:
1. Αναφορικά με θέματα αστυνομικής βίας και καταχρήσεως εξουσίας, θέμα οιονεί επίκαιρο, αλλά και προσφάτως ανακαινισθέν εξαιτίας του άδικου χαμού του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Σας παραπέμπω σε προσωπική μου επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών, για το θέμα αυτό, η οποία ανευρίσκεται στη διεύθυνση http://onikou.blogspot.com . Η δυνατότητα και το δικαίωμα άσκησης υλικής βίας κε Πήλιουρη, από πλευράς της Δημόσιας Δύναμης, είναι το θέμα της Διατριβής μου στο Ποινικό Δίκαιο και κατά καιρούς, τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, όσο και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ εις μάτην είχα θέσει τους προβληματισμούς μου. Για να μην Σας κουράζω και στη διάθεσή Σας για περαιτέρω διευκρινίσεις, η πρόταση είναι ότι απαγορεύεται χρήση πυροβόλων όπλων σε άτομα ηλικίας κάτω των δεκατεσσάρων ετών. Διαχωρίζονται πλήρως τα σώματα της Δημόσιας Δύναμης με ειδικό εσωτερικό ποινικό Δίκαιο, υπό μορφή ειδικού ποινικού νόμου, ανάλογα με την έκταση της δυνατότητάς τους προς άσκηση υλικής βίας. Αυτό πρέπει να γίνει παράλληλα με τη δημιουργία ανεξαρτήτων και μη εχόντων μεταξύ τους ουδεμία σχέση, οργάνων Δημόσιας Δύναμης. Ετσι, δικαίωμα χρήσης και κατοχής πυροβόλων όπλων, μπορεί να έχει μόνο η δίωξη και η αντιτρομοκρατική, όπως ακόμη και οι ειδικοί φρουροί και οι συνοριοφύλακες. Όχι η δύναμη καταστολής διαδηλώσεων, όχι τελωνειακοί, όχι λιμενικοί, παρά μόνο ειδικές δυνάμεις κρούσης σε αυτή, όχι αστυνομικοί που επιτελούν γραφική δουλειά σε τμήματα, όχι τροχονόμοι κ.ο.κ.. Σε όλες δε τις πιο πάνω περιπτώσεις, προτείνεται, η υποχρεωτική τοποθέτηση στη δύναμη η οποία θα δικαιούται να προβεί σε άσκηση κρατικής βίας με υλικό καταναγκασμό (όπλα, απειλή χρήσης τους), δικαστικού λειτουργού (κομισάριου), ο οποίος θα δίνει έγκριση για τη χρήση υλικής βίας και θα αναλαμβάνει και την σχετική ευθύνη. Όμως Κε Πήλιουρη, το πρόβλημα δεν είναι μονοσήμαντο. Υπάρχει και η πλευρά των οργάνων της δημόσιας δύναμης. Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό καθεστώς και κατά τα παραπάνω, πέραν της γενικής και όχι ειδικής εκπαιδεύσεως, το δικαίωμά τους (χρήση όπλων) προσδιορίζεται από τις γενικές αρχές του ποινικού δικαίου, με νομιμοποίηση, ως προς το δικαίωμα. Αυτό είναι σημαντικό λάθος, διότι δεν καθορίζονται οι προϋποθέσεις της χρήσης, απλά αναφέρεται η έννοια της άμυνας και αυτής της καταστάσεως ανάγκης. Όμως κατά τον ίδιο ποινικό κώδικα δεν χωρεί κατάσταση ανάγκης σε πρόσωπα που έχουν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ( Μελίστας-Καλτεζάς). Βλέπετε, ότι το ισχύον σύστημα είναι τραγελαφικό και ως μη έδει ισοζυγίζει την δημόσια τάξη με τον παραβάτη κοινωνό. Ενώ η πρώτη και fiscus ασκεί και το όργανο δεν πράττει για τον εαυτό του, αλλά η δυνατότητά του για υλική βία (όπλο) είναι για προστασία της έννομης τάξης και όχι του εαυτού του. Άρα και τα όργανα είναι σε δεινή θέση και είναι βέβαιον, ότι η αντίληψη αυτή περί προσωπικής άμυνας θα μας φέρει και στο μέλλον αντιμέτωπους με ανάλογα θλιβερά περιστατικά. Πρέπει λοιπόν κατά τα ανωτέρω, να περιγραφεί αναλυτικά και να γίνεται μόνο κατόπιν δικαστικής εντολής η χρήση υλικής βίας και μόνο από τα τμήματα της δημόσιας δύναμης που θα το δικαιούνται.
2. Ξεκινώντας από το τέλος του ερωτήματός Σας, φυσικά γνωρίζεται ότι στο Ποινικό Δίκαιο, στο οποίο υπάγονται οι πάντες, υφίσταται η αρχή της Δίκαιης Δίκης. Ομοίως και το Σύνταγμα προβλέπει ότι κανένας δεν διώκεται για την υπέρ της ελευθερίας δράση του.
Η προσφυγική ιδιότητα, προφανώς διαχωρίζεται από την έννοια του οικονομικού μετανάστη. Εάν λοιπόν δεν ομιλούμε για οικονομικούς μετανάστες, όπου εκεί η αντιμετώπιση οφείλει να είναι διαφορετική (ποσόστωση), οι πρόσφυγες, φυσικά και δικαιούνται μέσα σε μία διαδικασία δωρεάν ερμηνείας και νομικής βοήθειας. Μερικά πράγματα στην Ελλάδα, υφίστανται νομικά, αλλά δεν εφαρμόζονται (ευεργέτημα πενίας στην πολιτική δική με δυνατότητα επέκτασης στη διοικητική διαφορά-δικαίωμα υπεράσπισης στην ποινική). Ένα προτεινόμενο νομοθετικό μέτρο θα ήταν η σύσταση δευτεροβαθμίου επιτροπής, με τη συμμετοχή της διεθνούς αμνηστείας, η οποία κατά περίπτωση θα εισηγείτο τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα δικαιολογούσαν την προσφυγική ιδιότητα του αιτούντος. Αναφορικά τώρα με το άμεσον, αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με προσφυγικούς ξενώνες στους οποίους θα φιλοξενούνταν έως της εκδικάσεως οι πρόσφυγες και όχι βέβαια στα αστυνομικά τμήματα.
3. Η λύση στο πρόβλημα είναι ιδιαίτερα απλή. Όταν υπάρχουν χιλιάδες ελληνικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν επειδή δεν εξασφάλισαν ούτε ένα πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού. Όταν ο κάθε λαθρομετανάστης, για την επιτήρησή του ή την κράτησή του ή την φυλάκισή του κοστίζει συνολικά εξαιρετικά χρήματα στο δημόσιο, πιστεύω ότι για όλους συμφέρον σωστό ανθρωπίνως και πρόσφορο θα ήταν η επιδοτούμενη παραμονή τους σε αυτές τις επιχειρήσεις, όπου θα διαβίωναν ως άνθρωποι, θα διασπείρονταν και δεν θα παρουσίαζαν παραβατική συμπεριφορά. Εκεί θα μπορούσαν να ελεγχθούν να καταγραφούν και να βοηθηθούν.
4. Με αντίστοιχες υπηρεσίες στα παραπάνω κέντρα υποδοχής, ενώ η επικύρωση οφείλει να γίνει με την επιφύλαξη των άρθρων του Συντάγματος.
5. Χωρίς επιφύλαξη, ναί σε όλα τα σκέλη της ερώτησης, καθότι αυτή καθ’ εαυτή η λέξη τράφικινγκ δεν αφορά το αδίκημα της πορνείας, ώστε να εμπλέκεται η έννοια του θύματος με τον παραβάτη κοινωνό αναλόγως.
6. Η Ελλάδα είναι ένα ευνομούμενο κράτος, με Σύνταγμα και νόμους. Η υπαγωγή σε αυτά των πολιτών της είναι οιονεί σύμβαση προσχωρήσεως. Σε κάθε όμως σύμβαση, υπάρχει και η δυνατότητα καταγγελίας. Έτσι και για τους αντιρρησίες συνείδησης θα μπορούσε να υπάρξει η δυνατότητα εγκατάλειψης της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη, χωρίς βέβαια συνέπειες τιμωρητικού χαρακτήρα, ούτε περιουσιακή βλάβη. Άλλως η εναλλακτική θητεία σε αυτούς που δεν θα επέλεγαν το προηγούμενο, δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά ισότιμης προσφοράς προς το κράτος, αλλά κατ’ αναλογία πάντα με την προσφορά εκείνων που κάνουν κανονικά τη θητεία τους. Έτσι θα πρέπει να αναλογίζεται η προσφορά προς την πατρίδα, αυτού που κάνει θητεία στα σύνορα, με αυτόν που κάθεται σε ένα γραφείο στην πόλη. Σε κάθε περίπτωση βασικής εκπαίδευσης πρέπει να τυγχάνουν όλοι, καθότι σε εμπόλεμη κατάσταση, αναστέλλονται οι ατομικές ελευθερίες, οι οποίες μπορούν να υφίστανται σε καιρό ειρήνης, κατά τον ίδιο τρόπο που κάμπτεται οι άρνηση των μαρτύρων του Ιεχωβά, όταν υπάρχει κίνδυνος ζωής ανηλίκου, σχετικά με την μετάγγιση.
7. Στην έννοια εργαζόμενος, κατά το εργατικό δίκαιο, δεν υπάρχουν διακρίσεις, Οι νόμιμοι μετανάστες, οφείλουν να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες. Ναι στην επικύρωση της συμβάσεως του ΟΗΕ και των οικογενειών τους που καταγράφηκαν, ως μετανάστες στην Ελλάδα, ή γεννήθηκαν στη χώρα μας.
8. Οι Ρομά, όπως και άλλες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, είναι έλληνες πολίτες και δέν έχουν διαφορετική μεταχείριση από όλους τους άλλους έλληνες. Σε περιπτώσεις ένδειας και όχι συνεπεία παράδοσης, πρέπει να διασφαλίζεται, όπως και σε άλλες ομάδες (μετανάστες, άπορους κ.λ.π), στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση. Κατά τα λοιπά ισχύουν ότι για όλους τους άλλους πολίτες, με τη μόνη διαφοροποίηση, ότι ουδεμία έξωση εκτελείται, εάν η πολιτεία προηγουμένως δεν έχει μεριμνήσει για τη μεταστέγαση και την υποδοχή τους αλλού, τη μόρφωση και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
9. Αναφορικά με τα όπλα διασποράς, η Ελλάδα, οφείλει να μεριμνήσει για την απόσυρσή τους σύμφωνα με τη σύμβαση του Όσλο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την εφαρμογή της συνθήκης από τους γείτονες, ή αντ’ αυτού εξασφαλίζοντας την προμήθεια έξυπνων οπλικών συστημάτων προς αντικατάσταση των όπλων διασποράς.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Οδυσσέας Νίκου
Επικεφαλής Νομικού Τμήματος
του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Σεπτέμβριος 2009
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Προφητικοί στίχοι
Text Ein Stück Musik von Hand gemacht
Zur Blütezeit der Fast-Food-Zivilisation,
Der Einheitsmeinung, der Geschmacksautomation,
Der Plastikgefühle und der High-Tech-Lust,
Der Wegwerfbeziehung mit dem Einweg-Frust,
Zur Zeit der Fertigträume aus der Traumfabrik,
Der Micky-Maus-Kultur und der Steckdosenmusik.
Da lob‘ ich mir ein Stück Musik von Hand gemacht,
Noch von einem richt‘gen Menschen mit dem Kopf erdacht,
‘ne Gitarre, die nur so wie ‘ne Gitarre klingt,
Und ‘ne Stimme, die sich anhört, als ob da jemand singt.
Halt ein Stück Musik aus Fleisch und Blut,
Meinetwegen auch mal mit ‘nem kleinen Fehler, das tut gut,
Das geht los und funktioniert immer und überall,
Auch am Ende der Welt, bei Nacht und Stromausfall!
Wenn der große, wilde Rock‘n Roller rockt und rollt,
Mit der Wahnsinnslasershow über die Bühne tollt,
Wenn die Lautsprecher dröhnen und das Hallendach schwingt,
Daß mir der Bruch raustritt und die Brille springt,
Dann denk‘ ich d‘ran, daß, wenn jetzt jemand an der Sich‘rung dreht,
Der Rockstar mucksmäuschenstill, lammfromm und im Dustern steht.
Wenn ich den Selbstentwerter im Omnibus
Nicht bedienen kann und wieder schwarzfahr‘n muß,
Wenn die Wasserwerke mir den Hahn zudreh‘n,
Weil ich‘s nicht lerne, die Computerrechnung zu versteh‘n,
Wenn ich einseh‘n muß, ich krieg‘ den HiFi-Turm nicht an,
Weil ich die Einschaltautomatik nun mal nicht einschalten kann.
Bis zum Tag, an dem man mich wegrationalisiert,
Oder als nicht programmierbar einfach aussortiert,
Wenn der große Rechner kommt und alles überwacht,
Meine Vorlieben und Macken voll erfaßbar macht,
Auch wenn ich schon ganz und gar maschinenlesbar bin
Mit ‘nem Balkencode am Schniedel und ‘ner Prüfziffer am Kinn.
Zur Blütezeit der Fast-Food-Zivilisation,
Der Einheitsmeinung, der Geschmacksautomation,
Der Plastikgefühle und der High-Tech-Lust,
Der Wegwerfbeziehung mit dem Einweg-Frust,
Zur Zeit der Fertigträume aus der Traumfabrik,
Der Micky-Maus-Kultur und der Steckdosenmusik.
Da lob‘ ich mir ein Stück Musik von Hand gemacht,
Noch von einem richt‘gen Menschen mit dem Kopf erdacht,
‘ne Gitarre, die nur so wie ‘ne Gitarre klingt,
Und ‘ne Stimme, die sich anhört, als ob da jemand singt.
Halt ein Stück Musik aus Fleisch und Blut,
Meinetwegen auch mal mit ‘nem kleinen Fehler, das tut gut,
Das geht los und funktioniert immer und überall,
Auch am Ende der Welt, bei Nacht und Stromausfall!
Wenn der große, wilde Rock‘n Roller rockt und rollt,
Mit der Wahnsinnslasershow über die Bühne tollt,
Wenn die Lautsprecher dröhnen und das Hallendach schwingt,
Daß mir der Bruch raustritt und die Brille springt,
Dann denk‘ ich d‘ran, daß, wenn jetzt jemand an der Sich‘rung dreht,
Der Rockstar mucksmäuschenstill, lammfromm und im Dustern steht.
Wenn ich den Selbstentwerter im Omnibus
Nicht bedienen kann und wieder schwarzfahr‘n muß,
Wenn die Wasserwerke mir den Hahn zudreh‘n,
Weil ich‘s nicht lerne, die Computerrechnung zu versteh‘n,
Wenn ich einseh‘n muß, ich krieg‘ den HiFi-Turm nicht an,
Weil ich die Einschaltautomatik nun mal nicht einschalten kann.
Bis zum Tag, an dem man mich wegrationalisiert,
Oder als nicht programmierbar einfach aussortiert,
Wenn der große Rechner kommt und alles überwacht,
Meine Vorlieben und Macken voll erfaßbar macht,
Auch wenn ich schon ganz und gar maschinenlesbar bin
Mit ‘nem Balkencode am Schniedel und ‘ner Prüfziffer am Kinn.
Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Οδυσσέα Νίκου, Δικηγόρου
Η ανάγκη επιστροφής στις βασικές αξίες και ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει σήμερα η Ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία.
Ενώ ακόμη δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος από την αναστάτωση που δημιουργήθηκε, για τον τρόπο με τον οποίο το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού προσέγγιζε τα γεγονότα της ιστορίας του λαού μας, αλλά και για την εισαγωγή νέων, προσωπικών και ελεγχόμενων επιστημονικά, μεθοδολογικών προσεγγίσεων του ιστορικού γίγνεσθαι, οι τρέχουσες εξελίξεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα αυτές που σχετίζονται με το γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων, προβληματίζουν αναφορικά με την αναγκαιότητα επιστροφής σε απλές, διαχρονικές, πατρογονικές αρχές κοινωνικής συνύπαρξης και εθνικής συνοχής.
Είναι ακόμη νωπά τα τραύματα, από τη σημαντική και ίσως ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την οποία άφησαν πίσω τους, οι μεγάλες πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού και πλέον οι πάντες προβληματίζονται για την αδυναμία της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας, πρωτίστως να σέβεται και ως εκ τούτου να προασπίζεται βασικά και στοιχειώδη αγαθά, όπως αυτά της ανθρώπινης ζωής και της ποιότητάς της, του περιβάλλοντος, της ιδιοκτησίας.
Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, δια των προβεβλημένων εκπροσώπων της, στην προσπάθειά της να εισαγάγει νέες, προσωπικές και ελεγχόμενες μεθοδολογικά προσεγγίσεις του ιστορικού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι, αναγόρευσε τον σύγχρονο Έλληνα σε αμέτοχο παρατηρητή των εξελίξεων, ανήμπορου να συμβάλει στη διαμόρφωση της ροής των εν γένει εξελίξεων, παρά μόνο δια της προσωπικής, εκ των υστέρων και ενίοτε εγωιστικής του αξιολόγησης των τετελεσμένων.
Στην περίεργη αυτή εποχή, φτάσαμε να ασχολούμαστε με την τύχη και την περιγραφή του φυλλώματος του δένδρου και απωλέσαμε το ίδιο το δένδρο, ως σύνολο. Αδιαφορώντας γι’ αυτό, ξεχάσαμε και πως είναι. Το ενδιαφέρον μας περιορίστηκε στα φύλλα και τους καρπούς του, χωρίς πλέον καν να υποψιαζόμαστε, ότι χωρίς δένδρο, δεν υφίστανται φύλλα, ούτε καρποί.
Το αυτό συμβαίνει και στη θεώρηση του σύγχρονου Έλληνα για την ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία και παράδοση, όπου πλέον κατά το μάλλον έχει διαμορφωθεί μία αίσθηση, κοινωνιολογικής-θρησκειολογικής προσέγγισης της Ευαγγελικής διδασκαλίας και όχι άδικα, καθότι στις μέρες μας εξέλιπε παντελώς η γνώση των πρωτογενών βασικών νόμων και αρχών της ανθρώπινης φύσης.
Δεν υπάρχει πιστεύω, ουδεμία αμφιβολία, ότι η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να διαφοροποιηθεί από την παγκόσμια μάζα, τον οδηγεί σε μία χύδην ανατρεπτική αντιπαράθεση με βασικές διαχρονικές αξίες αιώνων, όσο επί τω πλείστον βιωματικές, οι οποίες οριοθετούσαν σε βασικές γραμμές τους απλούς κανόνες του αυτοπροσδιορισμού και της ανάπτυξης της ανθρώπινης ύπαρξης. Η αντιπαράθεση αυτή πλέον, έχει ξεφύγει από κάθε ιδεολογικό ή θρησκευτικό περίβλημα και έχει αναχθεί σε μία άκρατη, ατομική σοφιστική σκέψη η οποία ακριβώς επειδή δεν δύναται να αντιπαρατεθεί με διαχρονικές, απλές, βιωματικές και βασικές αξίες, προσανατολίζεται και αναγάγει ως τρόπο ζωής, τον προβληματισμό και την ενασχόληση με δευτερεύοντα, ασήμαντα διαχρονικά και ανούσια πράγματα και μάλιστα σε σημείο που τα τελευταία να καταδεικνύονται, ως μείζονα θέματα φιλοσοφικής και επιστημολογικής προσέγγισης και προβληματισμού. «o tempora o mores»!
Σε αυτό το θολό τοπίο είναι αναγκαία η ουσιαστική, ενεργή συμπαράσταση της Εκκλησίας προς το λαό και δη της Ορθοδόξου Ελλαδικής, για την οποία και γίνεται λόγος. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ορθοδόξου Ελλαδικής Εκκλησίας, έναντι των άλλων δογμάτων είναι μεγάλο. Και τούτο διότι η Ελληνική ορθόδοξη παράδοση, πέραν της αποστολής της, ως θεματοφύλακος των διαχρονικών αξιών της Χριστιανικής πίστης, διέπεται από μία πηγαία και γνήσια Θεανθρωποκεντρική θεώρηση της πίστης, η οποία γίνεται εύκολα αντιληπτή στη λειτουργική της παράδοση. Ο αείμνηστος καθηγητής της εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μ. Δασκαλόπουλος, επισημαίνει εύστοχα περί τα τέλη της δεκαετίας του 80: « Η διαφορά της φιλοσοφικής προσέγγισης της ορθοδόξου δογματικής, μεταξύ καθολικής και ορθοδόξου λατρείας, καταδεικνύεται προεξόχως στην λειτουργική τους και ιδία στην φραστική απόδοση αυτής και ως ένα εκ των πολλών παραδειγμάτων αναφέρεται η ανάλογη περιγραφή σε λατινικά και ελληνικά ενός εκ των χαρακτηρισμών της Θεότητος. «Lux aeternam» στην Ρωμαιοκαθολική παράδοση, «Φως ανέσπερο» στην ορθόδοξη Ελληνική. Ο ανθρώπινος και προδήλως αισιόδοξος χαρακτήρας της δεύτερης, υπερτερεί ψυχικά και φιλοσοφικά της πρώτης, ως λόγος ανθρώπινος και ελπιδοφόρος, καθότι το «αιώνιο φως» στην πρώτη περίπτωση, εκφέρεται και ως ψυχρό-καταδυναστευτικό, σε αντίθεση με τη γλαφυρή περιγραφή του φωτός που δεν δύει στην δεύτερη περίπτωση-με σαφή παραπομπή στην ημέρα-, κατ’ αντιστοιχία με την ανθρώπινη ζωή. Και είναι απόλυτα φυσικό καθότι η εκκλησιαστική παράδοσή μας εδράζεται και αποτελεί άρρηκτη συνέχεια της φιλοσοφικής παράδοσης και του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι κατ’ αρχάς έθεσαν τον άνθρωπο ως κέντρο του στοχασμού των, μία εκ των θεμελιωδών αναγκών του οποίου είναι και η ανάταση της ψυχής του προς το Θείο-βασική θέση της ορθοδόξου πίστεως και δογματικής-».
Παρά ταύτα, η εμφάνιση της Ελλαδικής Εκκλησίας σήμερα, εξ’ αιτίας μερίδος των αυτοπροβεβλημένων επικοινωνιακά στελεχών της και η εξ’ ορισμού ενεργή συμμετοχή της στο κοινωνικό γίγνεσθαι δια τινών εκπροσώπων κληρικών της, οι οποίοι θα μπορούσαν και όφειλαν να είναι μοχλός ανατάσεως της ψυχής των ανθρώπων προς το Θείο, είναι απογοητευτική και εμφανίζεται και αυτή να «νοσεί» την νόσο της εποχής, εμφανίζουσα τις ίδιες ανούσιες φιλοσοφικές, εγωιστικές προσωποπαγείς αντιπαραθέσεις, οι οποίες και δεν συνάδουν με την αποστολή τους, αλλά έρχονται να ενισχύσουν την προσπάθεια απαξίωσης του θεσμού και την κοινωνιολογική του προσέγγιση, ως μη όφειλε.
«Ξύλινα λόγια», με σκοπό προβολής της εκφέρουσας προσωπικότητας και με κέντρο το υπέρμετρο «εγώ» σε βαθμό «αυτοΘεώσεως» και δογματικής παρεκτροπής, επικοινωνιακοί προγραμματισμοί και μελέτες – καταστάσεις πρωτόγνωρες για την φύση, την αποστολή και την παράδοση της Εκκλησίας-, σε σημείο που να διερωτάται κανείς, εάν ο Θείος Λόγος, χρήζει διαφημιστικής εκστρατείας και επικοινωνιακών μεθοδεύσεων, πολιτικές παρεμβάσεις, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες εκκλησίες και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες, κοσμικές εκδηλώσεις και αναζητήσεις κάθε είδους κοσμικών συμμαχιών, αυτόκλητοι και ετερόκλητοι λαϊκοί παραστάτες και εκπρόσωποι, δελτία τύπου και τηλεοπτικά παράθυρα, δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα, εισδοχή στο χώρο της Εκκλησίας κατά το δοκούν και σύμφωνα με τις ανάγκες των περιστάσεων, αρχών και κανόνων του κοσμικού διοικητικού κράτους, ενίοτε εκ διαμέτρου αντιθέτων με τον πνευματικό της χαρακτήρα, διοικητικοί, οικονομικοί και προσωπικοί δημόσιοι διαξιφισμοί και αντιπαραθέσεις, εισδοχή στον κλήρο απαίδευτων εκκλησιαστικά και θεολογικά ατόμων, σχέσεις και διασυνδέσεις με κάθε είδους οικονομικά, πολιτικά και δημοσιογραφικά συμφέροντα και άλλα παράδοξα της εποχής, μακράν απέχουν από την έννοια της «αποστολικής διαδοχής», κατά την οποία η αποστολή των κληρικών ήταν η διάδοση του Θείου Λόγου και όχι η προσωπική τους προβολή.
Τρανό παράδειγμα για τα ως άνω η πρόσφατη δημοσιότητα, σχετικά με την περιπέτεια της υγείας του Αρχιεπισκόπου, όπου οι πάντες πληροφορηθήκαμε τα διοικητικά, τα παρασκήνια και τις τάσεις που διαμορφώνονται στο διοικητικό οργανισμό της Εκκλησίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχαμε αντίστοιχα πληροφορηθεί για την υγεία του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτό δεν συνάδει με την αποστολή της εκκλησίας.
Δεν εισφέρει η εκκλησία τίποτε στον σύγχρονο άνθρωπο με τα παραπάνω. Όταν ο μέσος Έλληνας σήμερα αγνοεί, όχι μόνο τις δέκα εντολές, αλλά αναρωτιέται και για τον αριθμό τους, όταν κάθε Τετάρτη και Παρασκευή κατακλύζεται η αίθουσα του Πρωτοδικείου Αθηνών, από αιτήσεις συναινετικών διαζυγίων, τα οποία αρκετές φορές υπερβαίνουν τον αριθμό των 150. Όταν τα βασικά κύτταρα του πολιτισμού μας, όπως η οικογένεια, η εθνική μας συνείδηση, η οποία είναι άρρηκτα δεμένη με την θρησκευτική μας παράδοση και η ανθρωποκεντρική θεώρηση του πολιτισμού μας καταρρέουν, είναι ανούσιο να ασχολούμαστε με διοικητικά θέματα ή όψιμους κοινωνιολογικούς και φιλοσοφικούς ατομικούς στοχασμούς. Τίποτε δεν εισφέρει στο σύγχρονο Έλληνα π.χ., η γνώση του φιλοσοφικού-θεολογικού προσανατολισμού κληρικού για το επιτρεπτό ή όχι Θεολογικά της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπως παλαιότερα είχε προβληθεί από τηλεοπτικό κανάλι, όταν ο πρώτος παντελώς αγνοεί τη διαφορά που υφίσταται μεταξύ του Μυστηρίου του γάμου και του θεσμού της οικογένειας, με μία «καταναλωτική - μίας χρήσης - σχέση». Πρέπει πλέον οι κληρικοί να ξεφύγουν από την Θέωση του εγώ τους και την συμπόρευσή τους με την κοινωνική παρακμή, να συνειδητοποιήσουν την αποστολή τους και απλά να σκύψουν πάνω από τον άνθρωπο και τα απλά προβλήματά του, όπως δύνανται και οφείλουν.
Είναι επιτέλους καιρός να ξανακουστούν στην εκκλησία, απλά λόγια, απευθυνόμενα στον άνθρωπο και την ανάγκη του για εσωτερική ανάταση, όπως αυτά που παλαιότερα ακούγονταν από τον Ιερέα στην εκκλησία του χωριού, τα οποία αρμόζουν και στην έννοια του έργου της Αποστολικής διαδοχής και όχι ακατάληπτες εγωιστικές μεγαλοστομίες….
Είναι επιπλέον και ανάγκη της εποχής μας, το μεγαλείο της λυρικής απλότητας και του βαθύτατου διαχρονικού μεγαλείου των αξιών της Ορθοδοξίας να στηρίξουν το λαό μας, ο οποίος το έχει πραγματικά ανάγκη, ο οποίος αποπροσανατολισμένος και ανερμάτιστος βουλιάζει στο πέλαγος της παγκοσμιοποίησης, καθότι διαρκώς απομακρύνεται και αποξενώνεται από βασικές αρχές, οι οποίες επί χιλιετίες τον στήριξαν και τον ανέδειξαν.
Η ανάγκη επιστροφής στις βασικές αξίες και ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει σήμερα η Ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία.
Ενώ ακόμη δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος από την αναστάτωση που δημιουργήθηκε, για τον τρόπο με τον οποίο το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού προσέγγιζε τα γεγονότα της ιστορίας του λαού μας, αλλά και για την εισαγωγή νέων, προσωπικών και ελεγχόμενων επιστημονικά, μεθοδολογικών προσεγγίσεων του ιστορικού γίγνεσθαι, οι τρέχουσες εξελίξεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα αυτές που σχετίζονται με το γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων, προβληματίζουν αναφορικά με την αναγκαιότητα επιστροφής σε απλές, διαχρονικές, πατρογονικές αρχές κοινωνικής συνύπαρξης και εθνικής συνοχής.
Είναι ακόμη νωπά τα τραύματα, από τη σημαντική και ίσως ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την οποία άφησαν πίσω τους, οι μεγάλες πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού και πλέον οι πάντες προβληματίζονται για την αδυναμία της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας, πρωτίστως να σέβεται και ως εκ τούτου να προασπίζεται βασικά και στοιχειώδη αγαθά, όπως αυτά της ανθρώπινης ζωής και της ποιότητάς της, του περιβάλλοντος, της ιδιοκτησίας.
Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, δια των προβεβλημένων εκπροσώπων της, στην προσπάθειά της να εισαγάγει νέες, προσωπικές και ελεγχόμενες μεθοδολογικά προσεγγίσεις του ιστορικού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι, αναγόρευσε τον σύγχρονο Έλληνα σε αμέτοχο παρατηρητή των εξελίξεων, ανήμπορου να συμβάλει στη διαμόρφωση της ροής των εν γένει εξελίξεων, παρά μόνο δια της προσωπικής, εκ των υστέρων και ενίοτε εγωιστικής του αξιολόγησης των τετελεσμένων.
Στην περίεργη αυτή εποχή, φτάσαμε να ασχολούμαστε με την τύχη και την περιγραφή του φυλλώματος του δένδρου και απωλέσαμε το ίδιο το δένδρο, ως σύνολο. Αδιαφορώντας γι’ αυτό, ξεχάσαμε και πως είναι. Το ενδιαφέρον μας περιορίστηκε στα φύλλα και τους καρπούς του, χωρίς πλέον καν να υποψιαζόμαστε, ότι χωρίς δένδρο, δεν υφίστανται φύλλα, ούτε καρποί.
Το αυτό συμβαίνει και στη θεώρηση του σύγχρονου Έλληνα για την ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία και παράδοση, όπου πλέον κατά το μάλλον έχει διαμορφωθεί μία αίσθηση, κοινωνιολογικής-θρησκειολογικής προσέγγισης της Ευαγγελικής διδασκαλίας και όχι άδικα, καθότι στις μέρες μας εξέλιπε παντελώς η γνώση των πρωτογενών βασικών νόμων και αρχών της ανθρώπινης φύσης.
Δεν υπάρχει πιστεύω, ουδεμία αμφιβολία, ότι η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να διαφοροποιηθεί από την παγκόσμια μάζα, τον οδηγεί σε μία χύδην ανατρεπτική αντιπαράθεση με βασικές διαχρονικές αξίες αιώνων, όσο επί τω πλείστον βιωματικές, οι οποίες οριοθετούσαν σε βασικές γραμμές τους απλούς κανόνες του αυτοπροσδιορισμού και της ανάπτυξης της ανθρώπινης ύπαρξης. Η αντιπαράθεση αυτή πλέον, έχει ξεφύγει από κάθε ιδεολογικό ή θρησκευτικό περίβλημα και έχει αναχθεί σε μία άκρατη, ατομική σοφιστική σκέψη η οποία ακριβώς επειδή δεν δύναται να αντιπαρατεθεί με διαχρονικές, απλές, βιωματικές και βασικές αξίες, προσανατολίζεται και αναγάγει ως τρόπο ζωής, τον προβληματισμό και την ενασχόληση με δευτερεύοντα, ασήμαντα διαχρονικά και ανούσια πράγματα και μάλιστα σε σημείο που τα τελευταία να καταδεικνύονται, ως μείζονα θέματα φιλοσοφικής και επιστημολογικής προσέγγισης και προβληματισμού. «o tempora o mores»!
Σε αυτό το θολό τοπίο είναι αναγκαία η ουσιαστική, ενεργή συμπαράσταση της Εκκλησίας προς το λαό και δη της Ορθοδόξου Ελλαδικής, για την οποία και γίνεται λόγος. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ορθοδόξου Ελλαδικής Εκκλησίας, έναντι των άλλων δογμάτων είναι μεγάλο. Και τούτο διότι η Ελληνική ορθόδοξη παράδοση, πέραν της αποστολής της, ως θεματοφύλακος των διαχρονικών αξιών της Χριστιανικής πίστης, διέπεται από μία πηγαία και γνήσια Θεανθρωποκεντρική θεώρηση της πίστης, η οποία γίνεται εύκολα αντιληπτή στη λειτουργική της παράδοση. Ο αείμνηστος καθηγητής της εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μ. Δασκαλόπουλος, επισημαίνει εύστοχα περί τα τέλη της δεκαετίας του 80: « Η διαφορά της φιλοσοφικής προσέγγισης της ορθοδόξου δογματικής, μεταξύ καθολικής και ορθοδόξου λατρείας, καταδεικνύεται προεξόχως στην λειτουργική τους και ιδία στην φραστική απόδοση αυτής και ως ένα εκ των πολλών παραδειγμάτων αναφέρεται η ανάλογη περιγραφή σε λατινικά και ελληνικά ενός εκ των χαρακτηρισμών της Θεότητος. «Lux aeternam» στην Ρωμαιοκαθολική παράδοση, «Φως ανέσπερο» στην ορθόδοξη Ελληνική. Ο ανθρώπινος και προδήλως αισιόδοξος χαρακτήρας της δεύτερης, υπερτερεί ψυχικά και φιλοσοφικά της πρώτης, ως λόγος ανθρώπινος και ελπιδοφόρος, καθότι το «αιώνιο φως» στην πρώτη περίπτωση, εκφέρεται και ως ψυχρό-καταδυναστευτικό, σε αντίθεση με τη γλαφυρή περιγραφή του φωτός που δεν δύει στην δεύτερη περίπτωση-με σαφή παραπομπή στην ημέρα-, κατ’ αντιστοιχία με την ανθρώπινη ζωή. Και είναι απόλυτα φυσικό καθότι η εκκλησιαστική παράδοσή μας εδράζεται και αποτελεί άρρηκτη συνέχεια της φιλοσοφικής παράδοσης και του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι κατ’ αρχάς έθεσαν τον άνθρωπο ως κέντρο του στοχασμού των, μία εκ των θεμελιωδών αναγκών του οποίου είναι και η ανάταση της ψυχής του προς το Θείο-βασική θέση της ορθοδόξου πίστεως και δογματικής-».
Παρά ταύτα, η εμφάνιση της Ελλαδικής Εκκλησίας σήμερα, εξ’ αιτίας μερίδος των αυτοπροβεβλημένων επικοινωνιακά στελεχών της και η εξ’ ορισμού ενεργή συμμετοχή της στο κοινωνικό γίγνεσθαι δια τινών εκπροσώπων κληρικών της, οι οποίοι θα μπορούσαν και όφειλαν να είναι μοχλός ανατάσεως της ψυχής των ανθρώπων προς το Θείο, είναι απογοητευτική και εμφανίζεται και αυτή να «νοσεί» την νόσο της εποχής, εμφανίζουσα τις ίδιες ανούσιες φιλοσοφικές, εγωιστικές προσωποπαγείς αντιπαραθέσεις, οι οποίες και δεν συνάδουν με την αποστολή τους, αλλά έρχονται να ενισχύσουν την προσπάθεια απαξίωσης του θεσμού και την κοινωνιολογική του προσέγγιση, ως μη όφειλε.
«Ξύλινα λόγια», με σκοπό προβολής της εκφέρουσας προσωπικότητας και με κέντρο το υπέρμετρο «εγώ» σε βαθμό «αυτοΘεώσεως» και δογματικής παρεκτροπής, επικοινωνιακοί προγραμματισμοί και μελέτες – καταστάσεις πρωτόγνωρες για την φύση, την αποστολή και την παράδοση της Εκκλησίας-, σε σημείο που να διερωτάται κανείς, εάν ο Θείος Λόγος, χρήζει διαφημιστικής εκστρατείας και επικοινωνιακών μεθοδεύσεων, πολιτικές παρεμβάσεις, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες εκκλησίες και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες, κοσμικές εκδηλώσεις και αναζητήσεις κάθε είδους κοσμικών συμμαχιών, αυτόκλητοι και ετερόκλητοι λαϊκοί παραστάτες και εκπρόσωποι, δελτία τύπου και τηλεοπτικά παράθυρα, δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα, εισδοχή στο χώρο της Εκκλησίας κατά το δοκούν και σύμφωνα με τις ανάγκες των περιστάσεων, αρχών και κανόνων του κοσμικού διοικητικού κράτους, ενίοτε εκ διαμέτρου αντιθέτων με τον πνευματικό της χαρακτήρα, διοικητικοί, οικονομικοί και προσωπικοί δημόσιοι διαξιφισμοί και αντιπαραθέσεις, εισδοχή στον κλήρο απαίδευτων εκκλησιαστικά και θεολογικά ατόμων, σχέσεις και διασυνδέσεις με κάθε είδους οικονομικά, πολιτικά και δημοσιογραφικά συμφέροντα και άλλα παράδοξα της εποχής, μακράν απέχουν από την έννοια της «αποστολικής διαδοχής», κατά την οποία η αποστολή των κληρικών ήταν η διάδοση του Θείου Λόγου και όχι η προσωπική τους προβολή.
Τρανό παράδειγμα για τα ως άνω η πρόσφατη δημοσιότητα, σχετικά με την περιπέτεια της υγείας του Αρχιεπισκόπου, όπου οι πάντες πληροφορηθήκαμε τα διοικητικά, τα παρασκήνια και τις τάσεις που διαμορφώνονται στο διοικητικό οργανισμό της Εκκλησίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχαμε αντίστοιχα πληροφορηθεί για την υγεία του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτό δεν συνάδει με την αποστολή της εκκλησίας.
Δεν εισφέρει η εκκλησία τίποτε στον σύγχρονο άνθρωπο με τα παραπάνω. Όταν ο μέσος Έλληνας σήμερα αγνοεί, όχι μόνο τις δέκα εντολές, αλλά αναρωτιέται και για τον αριθμό τους, όταν κάθε Τετάρτη και Παρασκευή κατακλύζεται η αίθουσα του Πρωτοδικείου Αθηνών, από αιτήσεις συναινετικών διαζυγίων, τα οποία αρκετές φορές υπερβαίνουν τον αριθμό των 150. Όταν τα βασικά κύτταρα του πολιτισμού μας, όπως η οικογένεια, η εθνική μας συνείδηση, η οποία είναι άρρηκτα δεμένη με την θρησκευτική μας παράδοση και η ανθρωποκεντρική θεώρηση του πολιτισμού μας καταρρέουν, είναι ανούσιο να ασχολούμαστε με διοικητικά θέματα ή όψιμους κοινωνιολογικούς και φιλοσοφικούς ατομικούς στοχασμούς. Τίποτε δεν εισφέρει στο σύγχρονο Έλληνα π.χ., η γνώση του φιλοσοφικού-θεολογικού προσανατολισμού κληρικού για το επιτρεπτό ή όχι Θεολογικά της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπως παλαιότερα είχε προβληθεί από τηλεοπτικό κανάλι, όταν ο πρώτος παντελώς αγνοεί τη διαφορά που υφίσταται μεταξύ του Μυστηρίου του γάμου και του θεσμού της οικογένειας, με μία «καταναλωτική - μίας χρήσης - σχέση». Πρέπει πλέον οι κληρικοί να ξεφύγουν από την Θέωση του εγώ τους και την συμπόρευσή τους με την κοινωνική παρακμή, να συνειδητοποιήσουν την αποστολή τους και απλά να σκύψουν πάνω από τον άνθρωπο και τα απλά προβλήματά του, όπως δύνανται και οφείλουν.
Είναι επιτέλους καιρός να ξανακουστούν στην εκκλησία, απλά λόγια, απευθυνόμενα στον άνθρωπο και την ανάγκη του για εσωτερική ανάταση, όπως αυτά που παλαιότερα ακούγονταν από τον Ιερέα στην εκκλησία του χωριού, τα οποία αρμόζουν και στην έννοια του έργου της Αποστολικής διαδοχής και όχι ακατάληπτες εγωιστικές μεγαλοστομίες….
Είναι επιπλέον και ανάγκη της εποχής μας, το μεγαλείο της λυρικής απλότητας και του βαθύτατου διαχρονικού μεγαλείου των αξιών της Ορθοδοξίας να στηρίξουν το λαό μας, ο οποίος το έχει πραγματικά ανάγκη, ο οποίος αποπροσανατολισμένος και ανερμάτιστος βουλιάζει στο πέλαγος της παγκοσμιοποίησης, καθότι διαρκώς απομακρύνεται και αποξενώνεται από βασικές αρχές, οι οποίες επί χιλιετίες τον στήριξαν και τον ανέδειξαν.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Οδυσσέα Δημητρίου Νίκου, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, οδός Ασκληπιού αριθ. 35 Κολωνάκι, Αθήνα, τηλ. 210-3634178
Ημεροχρονολογία γέννησης: 17.06.1966
Σπουδές:
Απόφοιτος του Α΄Προτύπου Γυμνασίου-Λυκείου Αθηνών.
Πτυχιούχος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κάτοχος διπλώματος Γερμανικής γλώσσας (oberstufe) του Πανεπιστημίου Βόννης Γερμανίας.
Σπουδές Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών.
Επιστημονικές δραστηριότητες:
Ειδικός συνεργάτης (1985 – 1987) στο Δικηγορικό Γραφείο του αειμνήστου Καθηγητή της Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ιωάννη Δασκαλόπουλου και στην αντίστοιχη Πανεπιστημιακή έδρα.
Ειδικός μεταπτυχιακός υπότροφος (1992-1997) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην έδρα Ποινικού Δικαίου.
Συνεργασία με τον καθηγητή της Εγκληματολογία κ. Marquard, στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου της Βόννης τα έτη 1987-1994.
Υποψήφιος Διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου, με θέμα : « το δικαίωμα χρήσης πυροβόλων όπλων, από την Δημόσια Δύναμη».
Μέλος της ένωσης Ευρωπαίων Νομικών και μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ποινικού Δικαίου.
Αντιπρόεδρος τοπικού συμβουλίου πρόληψης παραβατικότητας τ.δ. του Δήμου Αθηναίων με κατατεθειμένη εισηγητική έκθεση, μελέτης και πρόληψης παραβατικότητας, ελαφράς μορφής στα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα.
Μέλος του τοπικού συμβουλίου πρόληψης παραβατικότητας του Δήμου Ν. Ερυθραίας Αττικής.
Διαρκής συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια και δραστηριότητες αυτοδιοικητικού χαρακτήρα.
Συνεργασία με την έδρα Περιβαλλοντικής Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον ο. Καθηγητή Κο Π. Σίσκο, σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και σωστής εφαρμογής της σχετικής Ευρωπαϊκής Κοινοτικής Νομοθεσίας.
Συμμετοχή και συνδρομή σε ομάδα ελαιοπαραγωγών αγροτών του Δήμου Δαφνουσίων Φθιώτιδος.
Δημοσιεύσεις:
Δικαστικών αποφάσεων στα Ποινικά Χρονικά, μονογραφίας περί ποινικού Δικαίου και Ελληνικής Λαογραφίας στο επιστημονικό περιοδικό « Επτάκυκλος» και περί Ορθοδοξίας στο περιοδικό « Ρεσάλτο».
Εισήγηση παρουσίαση τελικού σχεδίου διδακτορικής διατριβής με θέμα « το δικαίωμα χρήσης πυροβόλων όπλων από τη δημόσια δύναμη».
Εισήγηση παρουσίαση επιστημονικού πονήματος, με θέμα τον «ποινικό προβληματισμό στις ελαφριάς μορφής συγκοινωνιακές παραβάσεις» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Συντονιστής της ομάδας έρευνας για τη «βία σε βάρος ηλικιωμένων» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με την Καθηγήτρια Κα Καλλιόπη Σπινέλλη.
Συμμετοχή στην έρευνα για τη «Βία στα γήπεδα» με τον Καθηγητή Κο Κουράκη.
Έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για την «ποινική αντιμετώπιση ατόμων με ειδικές ανάγκες, ως δραστών και ως θυμάτων εγκληματικών ενεργειών».
Τριετής έρευνα στο πανεπιστήμιο της Βόννης, αναφορικά με την εφαρμογή του άρθρου 29 του γερμανικού ποινικού κώδικα σε θέματα χρήσης όπλων από τη δημόσια δύναμη και συγκριτική συνολική μελέτη, των εκεί ειδικών ποινικών νόμων.
Επαγγελματικές δραστηριότητες:
Δικηγόρος, από 31.12.1992 και προαχθείς στο Άρειο Πάγο τον Ιούλιο του 2008.
Ανάληψη Δικών, όπως αυτή του Express Samina (αστικό) και του Θρυασείου Νοσοκομείου (ποινικό), γνωμοδοτήσεις, για ερμηνεία διατάξεων ενώπιον της διοίκησης κ.α.
Μέλος της νομικής ομάδας της Μητρόπολης Αθηνών στην αντιδικία με την Αττικό Μετρό Α.Ε., δικηγόρος ομάδας και μεμονωμένων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του κέντρου σε θέματα αυτοδιοίκησης, ως και νομικός παραστάτης του Ι. Ν. της Μητροπόλεως Αθηνών, ενώπιον Δημοτικών συμβουλίων.
Λοιπά στοιχεία:
Στρατιωτική θητεία στο πολεμικό Ναυτικό, επί έτος στην Διεύθυνση Οικονομικού Ελέγχου Ναυτικού και ειδικότερα στον έλεγχο και την έκδοση χρηματικών ενταλμάτων.
Μέλος της ΜΑΚΙ, μέλος της ΟΝΝΕΔ (ιδρυτικό της Εκάλης), μέλος της ΔΑΠ, σύνδεσμος με το ίδρυμα Konrad Adenauer (1985).
Προσφυγή κατά της δημιουργίας παράνομης χωματερής, στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος στην Επιτροπή αναφορών, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2007 και κλείσιμο της χωματερής αυτής.
Αναφορές στη διεύθυνση υγειονομικού Λαμίας, για την ποιότητα του πόσιμου νερού του Δήμου Δαφνουσίων και βελτίωση αυτής, σε συνεργασία με τον Δήμο αυτό, τα έτη 2005-2008.
Συντονισμός δράσης για την προστασία αρχαιολογικών ευρημάτων, στην περιοχή του Θησείου στην Αθήνα το έτος 2008.
Ένταξη στο κόμμα της Δημοκρατικής Αναγέννησης και στο Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο τον Μάιο του 2009.
Εκλογή (ομόφωνα), ως μέλος της διοικούσας πολιτικής Γραμματείας του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης τον Ιούνιο του 2009.
Στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο του 2009, τοποθετήθηκα επικεφαλής του Νομικού Τμήματος του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης (Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο).
Στις εκλογές για το Εθνικό Κοινοβούλιο του 2009, κατήλθα, ως υποψήφιος Βουλευτής του Κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης στην εκλογική περιφέρεια της Φθιώτιδας.
Οδυσσέα Δημητρίου Νίκου, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, οδός Ασκληπιού αριθ. 35 Κολωνάκι, Αθήνα, τηλ. 210-3634178
Ημεροχρονολογία γέννησης: 17.06.1966
Σπουδές:
Απόφοιτος του Α΄Προτύπου Γυμνασίου-Λυκείου Αθηνών.
Πτυχιούχος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κάτοχος διπλώματος Γερμανικής γλώσσας (oberstufe) του Πανεπιστημίου Βόννης Γερμανίας.
Σπουδές Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών.
Επιστημονικές δραστηριότητες:
Ειδικός συνεργάτης (1985 – 1987) στο Δικηγορικό Γραφείο του αειμνήστου Καθηγητή της Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ιωάννη Δασκαλόπουλου και στην αντίστοιχη Πανεπιστημιακή έδρα.
Ειδικός μεταπτυχιακός υπότροφος (1992-1997) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην έδρα Ποινικού Δικαίου.
Συνεργασία με τον καθηγητή της Εγκληματολογία κ. Marquard, στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου της Βόννης τα έτη 1987-1994.
Υποψήφιος Διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου, με θέμα : « το δικαίωμα χρήσης πυροβόλων όπλων, από την Δημόσια Δύναμη».
Μέλος της ένωσης Ευρωπαίων Νομικών και μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ποινικού Δικαίου.
Αντιπρόεδρος τοπικού συμβουλίου πρόληψης παραβατικότητας τ.δ. του Δήμου Αθηναίων με κατατεθειμένη εισηγητική έκθεση, μελέτης και πρόληψης παραβατικότητας, ελαφράς μορφής στα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα.
Μέλος του τοπικού συμβουλίου πρόληψης παραβατικότητας του Δήμου Ν. Ερυθραίας Αττικής.
Διαρκής συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια και δραστηριότητες αυτοδιοικητικού χαρακτήρα.
Συνεργασία με την έδρα Περιβαλλοντικής Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον ο. Καθηγητή Κο Π. Σίσκο, σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και σωστής εφαρμογής της σχετικής Ευρωπαϊκής Κοινοτικής Νομοθεσίας.
Συμμετοχή και συνδρομή σε ομάδα ελαιοπαραγωγών αγροτών του Δήμου Δαφνουσίων Φθιώτιδος.
Δημοσιεύσεις:
Δικαστικών αποφάσεων στα Ποινικά Χρονικά, μονογραφίας περί ποινικού Δικαίου και Ελληνικής Λαογραφίας στο επιστημονικό περιοδικό « Επτάκυκλος» και περί Ορθοδοξίας στο περιοδικό « Ρεσάλτο».
Εισήγηση παρουσίαση τελικού σχεδίου διδακτορικής διατριβής με θέμα « το δικαίωμα χρήσης πυροβόλων όπλων από τη δημόσια δύναμη».
Εισήγηση παρουσίαση επιστημονικού πονήματος, με θέμα τον «ποινικό προβληματισμό στις ελαφριάς μορφής συγκοινωνιακές παραβάσεις» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Συντονιστής της ομάδας έρευνας για τη «βία σε βάρος ηλικιωμένων» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με την Καθηγήτρια Κα Καλλιόπη Σπινέλλη.
Συμμετοχή στην έρευνα για τη «Βία στα γήπεδα» με τον Καθηγητή Κο Κουράκη.
Έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για την «ποινική αντιμετώπιση ατόμων με ειδικές ανάγκες, ως δραστών και ως θυμάτων εγκληματικών ενεργειών».
Τριετής έρευνα στο πανεπιστήμιο της Βόννης, αναφορικά με την εφαρμογή του άρθρου 29 του γερμανικού ποινικού κώδικα σε θέματα χρήσης όπλων από τη δημόσια δύναμη και συγκριτική συνολική μελέτη, των εκεί ειδικών ποινικών νόμων.
Επαγγελματικές δραστηριότητες:
Δικηγόρος, από 31.12.1992 και προαχθείς στο Άρειο Πάγο τον Ιούλιο του 2008.
Ανάληψη Δικών, όπως αυτή του Express Samina (αστικό) και του Θρυασείου Νοσοκομείου (ποινικό), γνωμοδοτήσεις, για ερμηνεία διατάξεων ενώπιον της διοίκησης κ.α.
Μέλος της νομικής ομάδας της Μητρόπολης Αθηνών στην αντιδικία με την Αττικό Μετρό Α.Ε., δικηγόρος ομάδας και μεμονωμένων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του κέντρου σε θέματα αυτοδιοίκησης, ως και νομικός παραστάτης του Ι. Ν. της Μητροπόλεως Αθηνών, ενώπιον Δημοτικών συμβουλίων.
Λοιπά στοιχεία:
Στρατιωτική θητεία στο πολεμικό Ναυτικό, επί έτος στην Διεύθυνση Οικονομικού Ελέγχου Ναυτικού και ειδικότερα στον έλεγχο και την έκδοση χρηματικών ενταλμάτων.
Μέλος της ΜΑΚΙ, μέλος της ΟΝΝΕΔ (ιδρυτικό της Εκάλης), μέλος της ΔΑΠ, σύνδεσμος με το ίδρυμα Konrad Adenauer (1985).
Προσφυγή κατά της δημιουργίας παράνομης χωματερής, στο Δήμο Δαφνουσίων Φθιώτιδος στην Επιτροπή αναφορών, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2007 και κλείσιμο της χωματερής αυτής.
Αναφορές στη διεύθυνση υγειονομικού Λαμίας, για την ποιότητα του πόσιμου νερού του Δήμου Δαφνουσίων και βελτίωση αυτής, σε συνεργασία με τον Δήμο αυτό, τα έτη 2005-2008.
Συντονισμός δράσης για την προστασία αρχαιολογικών ευρημάτων, στην περιοχή του Θησείου στην Αθήνα το έτος 2008.
Ένταξη στο κόμμα της Δημοκρατικής Αναγέννησης και στο Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο τον Μάιο του 2009.
Εκλογή (ομόφωνα), ως μέλος της διοικούσας πολιτικής Γραμματείας του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης τον Ιούνιο του 2009.
Στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο του 2009, τοποθετήθηκα επικεφαλής του Νομικού Τμήματος του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης (Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο).
Στις εκλογές για το Εθνικό Κοινοβούλιο του 2009, κατήλθα, ως υποψήφιος Βουλευτής του Κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης στην εκλογική περιφέρεια της Φθιώτιδας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)